Omaĝe al Kampo de Literaturo
Vejdo
—laŭ ĉinesko Sopir-al-sudo*
Printempe
degelas glaci',
ekverdas jen la kampoj,
ekplugas la teron ni
jen kun energi'.
Ni semas
ne tritikon, sed
semojn de literatur'
sur pura kaj varma bed'
sub zorgema bred'.
Kun helpo
de viviga vent'
kaj karesa pluvo ni
kultivas per diligent'
kaj riĉa talent'.
Somere
vetera favor'
kreskigas plantidojn, ni
flegas ilin sen langvor',
per saĝa labor'.
Surkampe
ni penu kune
akvumi, sarki, sterki,
kamplabori subsune,
ja ŝvit-konsume.
Aŭtune
ondoj de oro
ruliĝas en la kampo.
Jen fruktoj de valoro—
nia laboro!
Post penoj
ni rikoltas jam
multajn poemojn, prozojn
de homoj kun aŭ sen fam'
kreitajn kun am'.
La KL—
la bed' de kultiv'—
pliigas trezorejon
de nia kultura viv'
per nia kreiv'.
*Sopir-al-sudo (ĉine: Yijiangnan): ĉina fiksforma poemo el kvin versoj de 35,77,5 silaboj laŭ rimaranĝo xa,xa,a (x=senrima).
P.S. La retejo de Ĉina Radio Internacia pretas malfermi rubrikon Kampo de Literaturo kaj mi verkis ĉi tiun ĉineskaĵon omaĝe al ĝi.