Post sia 33-jar-aĝo, li ne plu servis kiel ŝtata oficisto kaj sin okupis nur pri verkado. En siaj verkoj kun profunda argumentado kaj elokventa stilo, li esprimis sian simpation al la plebanoj kaj malkontenton al la feŭdaj regantoj pro iliaj damnindaj agaĉoj. Liaj prozaĵoj estis aparte adorataj de la samepokaj kaj postaj intelektuloj, kiel la lerninda ekzemplo. Tiuj prozaĵoj prenis plebanojn kiel materialon, la figuroj estis vivecaj. En sia fama verko "Notoj pri Libro de Ŝanĝoj", li modlis la figuron de intelektulo nomata Feng Rufeng, diligenta kaj lernema. Feng estis malriĉa kaj ankaŭ ne sukcesis en kortega ekzameno; tamen li ne estis pesimisma, sed en helpado al malriĉuloj li montris sian valoron. En la ĉina feŭda socio, la hierarkio estis ege rigora, intelektuloj kaj simplaj malriĉuloj ne apartenis al unu socitavolo. Kvankam iuj intelektuloj estis tre malriĉaj, tamen ili sin rigardis noblaj kaj ne volis kontaktiĝi kun ordinaraj popolanoj. Tamen Feng Rufeng povis doni helpon al ili. El tio la legantoj povis percepti la figuron de Quan Zuwang.

Li estis tre rigora en studado kaj ĉiam emfazis kulturadon de bonvirto kaj seriozecan studadon de intelektuloj, kio donis profundan influon al la postaj intelektuloj. En siaj malfruaj jaroj Quan Zuwang donis prelegon en diversaj lokoj kaj estis alte taksata de lernantoj pro la erudicieco kaj seriozeco en studado. La aŭskultantoj ofte estis multnombraj kaj la lernoĉambroj estis plenplenaj.