La tago falis

La tago falis

(Suso Moinhos)

La tago falis kaj niajn vertiĝojn

dolĉigis en sukceno tempohalta.

Puncoj krevis tra tuta lantapiŝo

kaj ni genuis sur la papavkampo,

nudaj je gestoj, sub kribrita suno.

Patrion ni serĉis inter landlimoj

kaj en ĝi ni resemis la silenton.

Vidu nun, kiel vento ĝin karesas!

Ni nomos ĝin promeso.