longa pluvo

longa pluvo

(Mao Zifu)

pluvaj sonoj ekster ferfenestro

tiriĝas al kordoj de harpo,

kiun skrapas kaj aŭdigas frostan melodion

fingroj senformaj trans pluraj stratoj.

oreloj kulpemaj falis en la foson,

la koro tamen akceptas punon.

burĝonoj ĵuse stariĝintaj

trafas ŝtormon kun la hajlo,

kiun vintro kovis jam de longe.

fuĝi aŭ rifuĝi nun ne eblas.

hele verdaj branĉoj plenas

de vundoj, tremas en la vento sala.

la haŭto kun fendetoj sorbas

radiojn kaj provas konsoli

la ostojn malvarmajn, prenante

fulmojn por amaj okuletoj

kaŝe faritaj de la feino.

ŝi sidas apud forno bruliganta ŝtipon,

kiu estas trunko mia - ho, donaco al ŝi.