Poste

Poste

(Suso Moinhos)

Poste,

kiam ne aŭdeblos nia voĉo

kaj radioj, kantoj kaj poemoj

estos nur ciferoj kombinitaj,

kiam ne plu vivos Brilaj, Alkoj, Lumaj,

kaj la paĝoj putros sur silentaj bretoj,

poste,

kiam neniu nin benos

ĉar la idoj ne plu restos,

kiam verkoj, stratoj, parnasoj, personoj,

angoroj, kajtoj, venkoj

estos fine nur polvero en la tempa sablomonto,

tiam, laste,

ni postlasos horizonte,

tre leĝere, senbalaste,

sur linio sunsubira,

nian elanon.