Paĉjo

Paĉjo

(Suso Moinhos)

Paĉjo,

miaj plej sekretaj timoj

rampe kaŝas sin en ombron

de someraj plaĝoj

larvo-plenaj.

En miaj kasteloj

el sablo kaj bavo via

mi glite loĝigis

princojn mutajn, larmoblindajn.

Ne ridu al mi

per hidrargaj dentoj

ĉar viajn venenajn vortojn

drako-naskajn

mi ne plu kovos.

Ne montru al mi la manojn

ĉar en ili vi tatuis

per kruda liter’ la nedireblan.

Paĉjo,

ne plu rigardu min.

Per mia eta fingro kota

mi forpelas vin

el Paradizo.