La Muro ĉe Badaling altas je 8,5 metroj kaj larĝas je 5,7 metroj. Kvin ĉevaloj aŭ dek homoj povas marŝi flankon ĉe flanko laŭlonge sur la Muro. Tie vidiĝas ramparoj, embrazuroj, rigardotruoj kaj aperturoj por pafarkistoj; krome estas defluiloj kun gargojloj por forkonduki pluvakvon for de la parapetoj. Duetaĝaj gvatturoj staras ĉe regulaj interspacoj de 100 metroj. La supraj etaĝoj de la gvatturoj servis kiel observejoj al malamikaj agadoj, dum la unua etaĝo kiel staplo al malamikaj agadoj, dum la unua etaĝo kiel staplo por greno, furaĝo, armiloj kaj pulvo, kiel ankaŭ loĝejo de garnizonanoj. La plej alta gvatturo de Badaling staras sur montetpinto, kiun oni atingas nur post peniga grimpado, kvazaŭ "grimpado de ŝtuparo al la ĉielo". Tamen la vidaĵo de sur la pinto meritas la penon. La muro zigzagadas laŭ la monteĝoj kaj finfine kunfandiĝas kun la for la nebulo.

Antaŭe ekzistis signalsistemo, kiu komunikis militinformojn al la dinastia ĉefurbo. Ĝi konsistas el turoj por signalojn al la dinastia ĉefurbo. Ĝi konsistis el turoj por signalfajro sur la Muro mem kaj sur montopintoj videblaj de la Muro. Kiam malamikaj trupoj alproksimiĝis, fumsignaloj alarmis en la tago kaj fajroj en la nokto. Longe antaŭ la eltrovo de modernaj komunikiloj, oni jam povis sendi en kelkaj horoj danĝer-signalojn al la dinastia ĉefurbo de foraj lokoj.