La ideo pri Nobela kampanjo estis revivigita en 2005, kaj printempe de 2006 la estraro de UEA decidis, ke oni strebu koncentri la fortojn por prezenti bone motivitajn kandidatigojn por la pac-premio de la jubilea jaro 2008, kiam UEA iĝos centjara. Tiucele UEA cirkuleris al la landaj asocioj. La estraro de Norvega Esperanto-Ligo pritraktis la temon, kaj venis al la konkludo, ke la afero ne meritas la penon.

Ni kiuj loĝas en la lando kie la Nobel pacpremio estas ĉiujare asignita kaj transdonita eble pli facile ol alilandanoj konatiĝis kun la kondiĉoj por la elektoj. De jaroj ni miras pri la kampanjoj de UEA pri tiu premio. Ni bedaŭras devi esprimi nian sinceran opinion ke la agado de UEA por la paco neniel sufiĉas por meriti konsideron por la Nobel-pacpremio. Eĉ la prave prifierataj korespondaj servoj dum la (antaŭlongaj) mondmilitoj ne toleras komparon kun la paralela servo de la Rŭga Kruco. Kaj en la hodiaŭa internacia areno Esperanto kaj UEA apenaŭ videblas, skribas la estraro de NEL en letero sendita al la komitato de UEA.

Laŭ NEL la eventuala kandidatigo de UEA eĉ ne havus valoron en informado, ĉar la Nobel-komitato ne publikigas la nomojn de la kandidatoj. Tial NEL konsilas, ke UEA nuligu la tutan kampanjon, kaj anstataŭe laboru por pli vasta uzado de Esperanto, "ekzemple en nova porpaca aktiveco".

En sia respondo Renato Corsetti, la prezidanto de UEA, atentigas, ke la estraro ne povas nuligi kampanjon pri kiu decidis la komitato.

- Mi tamen kredas, ke la Komitato mem povas diskuti pri ĝi kaj en Jokohamo voĉdoni por haltigo de ĝi, se troviĝos plimulto por tio.

Renato Corsetti tre bonvenigas novajn porpacajn aktivadojn, sed atentigas ke mankas volontuloj, kaj proponas ke norvegaj esperantistoj ekaktivu tiukampe.

- Mi provis lanĉi tiajn aferojn en la pasintaj jaroj kaj ankoraŭ nun mi pretus, sed mi ne trovis la volontulajn agantojn, kiuj estas bezonataj (pagitajn helpantojn mi nek ŝatas uzi nek UEA povas pagi). Se el Norvegujo povus veni tiuj porpacaj volontuloj, mi estus feliĉa. La lasta agado en Kipro por kunmeti grekajn kaj turkajn junajn kipranojn per kurso de Esperanto ne okazis pro tio, malgraŭ la klopodoj de Maritza. En Orienta Kongo, kie nun estas daŭre milito (la lasta esperantista viktimo helpita estis helpita antaŭ unu monato), estas multaj Esperanto-kluboj, kiuj atendegas volontulojn, kiuj volus instrui Esperanton kaj pri paco. Ni ne sukcesas aranĝi tion.