Li rememoris, ke kelkfoje li iris al ilia loĝejoj kaj babilis iom kun ili nokte je la 12a horo, kiam ili revenis el la laboroj. Foje iu knabo invitis lin al nokta manĝo, asertante, ke lia amikino regalos ilin. Estis tre malhele, kiam ili eliris el la domo, kaj ili povis vidi nenion, tamen la blinduloj ne zorgis pri tio. Ĉe la ŝtuparo Bi instinke tiris la manon de lia amikino por helpi al ŝi malsuperen iri. Tamen tio fakte estas tre ridinda ago. Bi diris,

"La rekta kaŭzo estas tio, ke la blindulino tiris mian manon, malsuperenirante. En la mallumo mi ne povis movi eĉ iomete. Tiam la knabino subite diris al mi, ke ŝi tiru min, kaj tiele ni malsupreniris ĝis la unua etaĝo. Poste ŝi diris, ke mi ne estas tiel kapabla kiel ŝi. Tio tre forte skuis min, kaj ĝuste tiam venis al mi la ideo verki novan romanon."