Hodiaŭa malnova urboparto de Vilno ampleksas multajn historiajn stilojn, kie dominas malfrua baroko. Granda parto de konstruaĵoj aperis post grandaj incendioj de 1610, 1737, 1748 kaj 1749. Tiam sur loko de lignaj konstruaĵoj aperis fundamentaj, ŝtonaj. Post la Dua Mondmilito kaj dum la periodo de soveta okupacio la urbo preskaŭ ne ŝanĝis sian vizaĝon (dum la jaroj 1944-1990 oni proponis multajn projektojn pri forigo de ĝiaj apartaj kvartaloj, tamen, feliĉe, ili restis nur sur papero).

En 1994 malnovan urboparton de Vilno UNESKO proklamis kiel monumenton de monda kultura heredaĵo. Dank' al tio ekis granda laboro pri necesa renovigo. Nun Vilno estas titolata kiel unu el la plej aŭtentikaj modernaj malnovaj urboj de Eŭropo. Sur malvastaj kurbaj stratetoj altiras okulon belegaj historiaj konstruaĵoj -- loĝejaj, religiaj kaj akademiaj. En nordorienta parto de malnova urbo, sur Katedrala placo, situas katolika katedralo, restaŭrita kaj reakirinta sian eksan ĉarmon. Necesus mencii multajn aliajn konstruaĵojn kaj lokojn. Kompreneble, esceptindas universitata komplekso, preĝejo de Sankta Anna, strato Pilies (Kastela, la plej malnova strato de Vilno), Aŭrora pordego kaj preĝejoj de diversaj religiaj konfesioj. Granda parto de malnova urboparto kaŝiĝas en internaj kortoj, kaj por turistoj oni proponas ĉion ĉi esplori. En tiu ĉi parto de Vilno ne funkcias urba trafiko. Ĉi tiu loko estas atingebla per persona aŭto aŭ taksio, sed tra la malnova urboparto estas rekomendinde promenadi perpiede, malrapide, kaj tiam ĉiun atendas propraj malkovroj.

En Vilno funkcias sep profesiaj teatraj trupoj, multaj simfoniaj kaj ĉambraj orkestroj, ĥoroj kaj aliaj profesiaj artaj grupoj. Ajnan tagon eblas aŭskulti plej diversajn verkojn -- ekde Johann Sebastian Baĉ ĝis la muziko de lokaj komponistoj kaj plenumantoj. Senhezite Vilno estas ankaŭ la urbo de muzeoj. En la Muzeo de Aplika Arto nun prezentiĝas granda ekspozicio Kristanismo en litova arto, kiu montras pli ol 250 objektojn el oro kaj arĝento kun juvelŝtonoj (tiu ĉi kolekto dum kelkaj jarcentoj en la katedralo estis kaŝita de publika okulo). Ĉiujare en Vilno organiziĝas enlandaj kaj internaciaj festivaloj. Ekzemple, septembro estas monato de internacia ĵaza festivalo. Okazas festivaloj de blovorkestroj kaj gaja, amuza karnavalo de Vilno. Tamen por la urbanoj plej ŝatata aranĝo, ŝajne, estas printempa kermeso de Kaziukas, kiu siatempe estis organizata omaĝe al pola reĝo kaj litova grandduko Kazimiro, kiu estas patrono de Litovio kaj proklamita kiel sanktulo. Al la kermeso alvenas litovaj teksistoj, forĝistoj kaj potistoj kun siaj manlaboroj. Dum tiu ĉi siaspeca tritaga ekskurso tra la mondo de tradiciaj metioj urbanojn kaj gastojn amuzigas stratmuzikistoj. Ĉiu monato distingiĝas per io speciala. En julio Vilno ankoraŭ ĝojigos siajn gastojn per koncertoj de orgena kaj ĉambra muziko, mirinda festivalo de Sankta Kristoforo, festivalo de populara kanto, ankaŭ per koncertoj de tradicia popola muziko kaj religiaj festivaloj. Loĝantoj de Litovio naskiĝis kaj edukiĝis sur la kulturo, ensorbis ĝin en sinojn. En Vilno neniu enuas, ĉi tie ĉiu povas trovi plaĉan distron kaj amuzon por si.