"Mia patro fieras pro tio, ke mi, venanta el laborista familio, povas viziti universitaton. Li esperas, ke mi revenos al la hejmloko post diplomiĝo kaj laŭeble faros mian kontribuon."

Post diplomiĝo el la universitato, li estis sendita al la plej okcidenta parto de Saihanba, kie estas nur eola sabla grundo kaj dezerto. Li klopodis ŝanĝi la medion per profesiaj scioj akiritaj en universitato.

Pro malproksimeco inter la arbaro kaj la gubernia centro kaj pro manko de veturiloj, estas malfacile por laborantoj aĉeti vegetalojn. Apud la arbaro estas apenaŭ popolite, tiel ke li malofte renkontas homojn el la ekstero. Tial, babilado kun aliaj gekolegoj estas ĝojiga por li.