Ĉiu homo havas sian propran deziron pri la urbo Pekino. Iuj venas ĉi tien por siaj sonĝoj, ili sentas la urbon kombinita de tradicio kaj moderno, dum alie por serĉi sian amon kaj fine trovis sian amaton. Tamen por la mongola fraŭlino Menghetula, kiu nun laboras en Ĉina Radio Internacia, Pekino unue signifas esperon. Ĝuante ĝojon el sia laboro en la urbo, kiel patrino ŝi samtempe ŝarĝas grandan esperon por sia malsanega filo.

En la komenco de la 90aj jaroj de la lasta jarcento en mongola universitato Menghetula lernis la ĉinan lingvon. Post diplomitiĝo ŝi kaptis la ŝancon lerni ĵurnalismon 1 jaron en Guangxi-a Universitato de Ĉinio. Menghetula diris, ke tiam en la universitato ŝi estis la sola studento el Mongolio.

"Krom lernado mi havas intereson foti ĉinajn pitoreskajn pejzaĝojn kaj skribi turismajn taglibrojn. Miaj fotoj kaj skribitaĵoj iam publikiĝis en la ĵurnalo Mongola Novaĵo kaj estis ŝatataj de la mongolaj legantoj."

Por plibone studi la ĉinan lingvon kaj ĵurnalismon, en 2003 Menghetula ree venis al Ĉinio kaj aspiris por la doktoreca studado en Wuhan. Tiam ŝi suferis serion da malfaciloj, tamen ŝi neniam forlasis la esperon.

"Kiam mi atingis la urbon Wuhan, mi ĉiam sentis la simpatiecon de miaj instruistoj kaj varmecon de miaj kunlernantoj, ĝis nun mi ankoraŭ ne povas forgesi. Estas malfeliĉe, ke ĝuste tiam mia patrino forpasis. En la jaro kiam mi preparis la disertaĵo mi estis graveda. Estis pli malfeliĉe, ke mia filo havis la malsanon de denaska galdukto-atrezio. Tiam estis la plej malfacila kaj neforgesebla tempo por mi. Mia instruistoj kaj kunlernantoj donis al mi grandan kuraĝon, subtenon kaj helpon. Sub ilia helpo kaj mia propra klopodo, mi finis mian doktorecan studon en 2007."

1 2 3