Iaspeca poetiko

Iaspeca poetiko

(Suso Moinhos)

Kelkajn tagojn la vortoj

resaltadas inter fingroj en la poŝoj,

kondutas skolopendre,

aŭ pezegas kiel slabo

ĝuste en la mezo de l' stomako.

Aŭ ili ennestiĝas

inter eĝoj de trakeo fortrivita,

en kurbiĝoj ezofagaj, en meandroj

de kelkaj organoj diskonturaj,

aŭ najliĝas kiel osto de la fiŝoj

hoke, unuope eltiritaj

dum silenta depostulo el algejoj

nekontestebla.

Tiam ili, tirane,

per la forto de jarcentoj sin retrenas,

sin altrudas kun la certo de tagmezo,

kaj mi scias, mutiĝe,

kiam venis la vera, la sola.

Kelkajn tagojn, kiam ĉio,

la vizaĝoj, la vit-branĉoj, la pavimo,

ĥore sin elmontras nuda al okuloj,

mi la vortojn timas, ĉar por krei novan ordon

ili nur postlasas cindron, domon vakan kaj ruinan.