La najbarino de la sepa etaĝo

(Suso Moinhos)

La najbarino de la sepa etaĝo

solas longe sur memorinsulo.

Ŝiaj fingroj ekribelis por ne plu kombi

kaj rustiĝis pro la salo de l' alizeoj.

Ŝi ŝminkas sin per eksterdata pudro

kaj putranta ruĵo,

ke neniu rimarku la disfalon sub la bildo,

kaj promenadas kun du hundoj liliputaj,

la unuaj pereontoj.

La najbarino de la sepa etaĝo

ankoraŭ revas ke iam, ĉe la marbordo,

ŝejko svatos sin ravite

kaj tranavigos kun ŝi la Ruĝan Maron.

Sed strate, dumnokte, ŝi kolektadas lignon,

rompitajn seĝojn kaj malnovajn framojn,

kaj amasigas ilin siahejme

por kutimiĝi al ŝiprompoj.