Krom Esperantaj tradukado kaj verkado li gvidis multajn Esperantajn kursojn en pluraj altaj lernejoj kaj diversaj lokoj de Ĉinio, verkis kaj kompilis pli ol 10 specojn da Esperantaj lerniloj kaj elbakis multajn esperantistojn por ĉinaj profesiaj Esperantaj institucioj kaj ĉina Esperanto-movado. Mi mem ne lernis en lia kurso, li tamen estis mia rigora instruisto en la redakcio. Li ĉiam postulis nin junajn kolegojn memstare plenumi nian laboron, multe legi Esperantajn originalojn aŭ tradukaĵojn. Pri miaj senzorgeco kaj neglektemo en la laboro li sincere kaj rekte montris al mi, foje eĉ faris severan kritikon. Ĝuste pro lia helpo, direktado kaj rigora postulado kaj ankaŭ pro lia ekzemplo pri diligenteco mi havas grandan dankemon kaj respekton al li.

S-ro Li Shijun emeritiĝis el la redakcio de El Popola Ĉinio en 1989, ni tamen ofte sentis, ke li ne emeritiĝis, sed ankoraŭ estas inter ni, ĉar lia figuro de tempo al tempo aperis en nia redakcio. Li venis al la oficejo aŭ por sendi kontribuaĵojn, aŭ por paroli pri siaj opinioj, proponoj pri la laboroj de la redakcio precipe pri Esperntaj revuoj, libroj kaj reto, aŭ paroli pri sia plano de verkado kaj tradukado. Ĉiufoje, kiam li venis al la redakcio, li kiel kutime prenis biciklon, kiun li uzis jam de multaj jaroj, kiel sian trafikilon. Tiu biciklo akompanis lin ĝis lia aĝo de 87 jaroj. Nur post insista deadmono li ne plu uzis ĝin.