Du jarojn post diplomiĝo, en la urbo apoganta tro multe da revoj, direktante sin survoje al pli bona estonteco, la junulo rikoltis sian amon, kiu konstante lin kuraĝigas. Pro tio, malgraŭ ke li vivas en la dormejo malpli ol 6 kvadrataj metroj, li ĉiam sentas sin trankvila kaj libera. Por la junulo, kiu tag-post-tage maturiĝas en la loko for de sia hejmo, eĉ se ĉiufoje en la sama vagono kiam li hejmenrevenus, ne povas akompani lin la simpa ĝojo same kiel antaŭe --- Ju pli proksima al la hejmo, des pli malproksima de la "hejmo". La problemo ŝajnas nekunordigebla, sed aliflanke la junulon instigas.

( Fervojoj Etendiĝas, Sentimentoj Elverŝiĝas )

"Fakte en la vagono mi ne estas unusola. Ĝuste en akompano de diferencaj sopiroj multaj veturantoj en- kaj el-vagoniĝas. Laŭ mi, en la vojaĝo la vagonaro variigas miajn sentimentojn en cikloj. La variado ŝajnas senfina kaj neakordigebla, tamen ĝi neniam min ofendis. En tiu ĉi cirkonstancoj mi ofte pensas pri kion mi povas fari por mia futuro, kaj kion mi povas fari por miaj afekcioj disde en du lokoj."

1 2 3