Por cel-stacio la lokomotivo neniam laciĝas, kaj por cel-stacio en kontraŭa direkto ĝi ĉiam strebas. Malgraŭ ŝanceliĝo kaj embaraso, ĝi akcelas sin mem al la senfine etendiĝanta antaŭo. Same kiel la sono pro regula cikliĝo de ĝiaj radoj --- nek vante nek hezite, nek humilige nek arogante tenas sian ritmon, dume en la mallongtempa interrompado elverŝis normalajn homajn sentojn.

"Miaj gepatroj maljuniĝas, tio multe obsedas min. Tial mi esperas, ke iu tage mi kapablos ilin transloĝigi al Pekino."

( En vagono la junulo eksteren ĵetas sian penson )

Ĉiujare en la Pekina Fervoja Stacidomo, dum la Printempa Festo ĉiam videblas iuj junaj siluetoj sur du platformoj ambaŭflanke de la statika vagonaro. Trans la distanco de nur kelkpaŝoj, ili reunuiĝas kaj disiĝas. Sed ĉu fortuno, ĉu tristo, la afekcioj, kiel bondeziro kaj espero por la venonta jaro, jam sin etendis al la alia fino de la fervojo…

(Ding Xiaosong)

1 2 3