D: Kial vi volis montri la filmojn de Ogawa en 2005?

Y: Ili estis produktitaj kiam Japanio spertis similan socian transformiĝon kiel Ĉinio spertis tiutempe. En tiu senco, estas tre interese kompari tiujn du filmajn tendencojn. Multaj ĉinaj dokumentaj filmistoj estis inspiritaj la libro pri Ogawa tradukita de amikino Feng Yan (冯艳), kiu studis en Japanio kaj poste fariĝis dokumenta filmistino. Ŝia ĉefverko estas Bing'ai (秉 爱). Ĝi gajnis la premion Ogawa Shinsuke en Yamagata.

D: La filma metodo de Ogawa estis labori en la riz-kampoj kaj kundividi la vivon de la farmistoj. Ĉu estas la samo por ĉinaj filmistoj?

Y: Ne estas ekzakte la samo en la formo de filmado, sed en iu spirita senco. Japana dokumenta filmo estis implikita en la ĝeneralaj sociaj movadoj por atingi demokration. En Ĉinio tiaj fortaj sociaj movadoj neniam ekzistis. Nia sendependa filmado estas io pli kultura: filma movado, prefere ol socia movado. Mem-esprimo ĉiam estis la ĉefa celo por multaj ĉinaj filmistoj, eĉ se ni ankoraŭ parolas pri iliaj verkoj kiel "sendependaj filmoj."

Kiam ni parolas pri ĉina "sendependa filmarto", ĝi signifas ion tute malsaman kaj tre ĉinan. Ĝi simple signifas, ke la filmistoj estas ne nepre profesiaj. Ili havas malsamajn identecojn kaj kulturdevenojn. La plejparto de la filmoj estas mem-financitaj. Ne estas industrio por apogi tiun filmarton. Kaj ekzistas preskaŭ neniu distribuado, kvankam vi povus trovi iujn piratajn kopiojn en DVD-vendejoj. Sendependaj filmoj – kaj precipe la dokumentaj - neniam estis komercigitaj en Ĉinio. Ili estas io naskiĝinta kaj kreskinta tute ekstere de la sistemo. Homoj devas organizi sendependajn filmfestivalojn por montri siajn verkojn. Kelkaj famaj filmoj povus esti montritaj en universitatoj kaj en internaciaj filmfestivaloj.